بر سر مزرعه ی سبز فلک

باغبانی به مترسک می گفت :

دل تو چوبین است…

و ندانست که زخم زبان

دل چوب هم می شکند…

....................................................................

امشب خسته تر از همیشه ...
کاش می شد گوشه ای بنویسم :
    خدایا خیلی خسته ام، فردا صبح بیدارم نکن..

هر کی که بهت گفت دوست دارم ،
باور نکن ،

خیلی ها میگن بارون رو دوست داریم

ولی با چتر میرن زیرش...!

....................................................................

هر آهنگی که گوش میدهم ،

به هر زبانی که باشد ، بغضم را میشکند . . .

نمی دانم . . .

بغضم به چند زبان زنده دنیا مسلط است !

لــا به لــای " توضیح المســائل "‌ دلــ ـم را میــ گــردم...

تـــا ببیـنـمــ چـه شـ ـد...

کــه بـه یکبــاره...

دیدنتــــ ــ ــ را بر من حــ ـرام کــ ـردی ؟؟؟!!!

..................................................................................

حوا بیا از نو شروع کنیم!!

این بار نخور !!!سیب را

بگذارهمین جا بمانم

من از تنها ماندن میان عشق های دروغی

میترسم...!!!

.............................................................................

ای دهقــــان ِ فــداکار؛

تو در روزگاری بزرگ شدی

که مردی برهنه شد

تا زنان و کودکان زنده بمانند

امّا من در روزگاری نفس میکشم

که زنی برهنه میشود

تا کودکش از گرسنگی نمیرد

  و عشق را

     کنار تیرک راه بند

     تازیانه می زنند

     عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد...

     روزگار غریبی است نازنین...

     آنکه بر در می کوبد شباهنگام

     به کشتن چراغ آمده است 

     نور را در پستوی خانه نهان باید کرد...

آزاد می‌شوند

روز تشییع جنازه‌ام

لباس‌ها

کیف‌ها و

           کلیدها

حتی شناسنامه‌ای

که سال‌ها گرفتار نامم بود

تنها شعرها

        - آه شعرهایم -

در حبس ابدند

وقتی سال های سال است که

 می رویم و نمی رسیم

وقتی زیر اولین قطره ی باران می دویم

و دست بلند می کنیم و دعا می خوانیم

وقتی برپنجره های سرد فولادی امامزاده ها

 دخیل می بندیم

وقتی هرچه می رویم وهرچه می دویم

وهرچه می کنیم باز نمی رسیم

باید ایمان بیاوریم

به الحمد خوانی دوباره بر سر مزار

آرزوهای نرسیده هزار ساله

   ای خوش آن دیده که از حادثه عشق تر است

     روشن از نور شب وگریه وقت سحر است

     ای خوش آن ماهی سرگشته  که بی توشه وزاد

     در هوایت همه شب شاد ورها در سفر است

     ای خوش آن چشم ستاره که شبی روی تورا

     یک نظر دیده وبی خواب ازآن یک نظر است

     ای خوش آن برکه سرمست که شب بر لب ماه

     می زند بوسه واز گرمی آن پر شرر است

     دل شب آیینه زندگی وزیبایی است

     مرده آن دل که ز زیبایی شب بی خبر است

این چند ماه
     که منتظرت بودم
     به اندازۀ چند سال نگذشت
     به اندازۀ همین چند ماه گذشت
     اما فهمیدم
     ماه یعنی چه
     روز یعنی چه
     لحظه یعنی چه
     این چند ماه گذشت
     و فهمیدم
     گذشتن، زمان، انتظار
     یعنی چه...

پیش از هر چیز این وبلاگ را تقدیم می کنم به تمام عزیزانی که با وجود تجربه ی سنگین و فراموش نشدنی شکست عشق همچنان حرمت عشق، این حس مقدس ، را نگه داشته و به آن ارج می نهند...